... Στο πρώτο μυθιστόρημα η Αβέρωφ δημιούργησε μια οικογενειακή σάγκα που έχει αρκετές παραλληλίες στη σύνθεση και στις ιδεολογικές της βάσεις με τη μυθιστορηματική τριλογία του Ν. Θέμελη. Η διαμόρρφωση και η δράση των προσώπων πραγματοποιούνται μέσα στον κύκλο όπου αναπτύσσεται η πρώιμη μεταπρατική αστική τάξη του 19ου και των αρχών του 20ού αι., αλλά είναι προφανές ότι τη συγγραφέα ενδιαφέρει κυρίως το πεδίο των ψυχικών και συναισθηματικών σχέσεων που αναπτύσσουν μεταξύ τους τα μυθιστορηματικά της πρόσωπα: η νεωτερική συνείδηση των ανδρών, οι συγκρούσεις των γενεών, η αναδυόμενη εποχή της γυναικείας αφύπνισης, οι διαφορές στα ήθη κ.ο.κ. Στα επόμενα δύο βιβλία, τα πρόσωπα ανήκουν στη σύγχρονη εποχή, υπάρχει όμως και σε αυτά η ίδια αμφιταλαντευόμενη στάση απέναντι στον κοινωνικό περίγυρο, πράγμα που δείχνει μια βαθύτερη ανάγκη αναζήτησης σταθερών αξιών σε έναν κόσμο εξαιρετικά ασταθή. Η μοναξιά, τα συνεχή ανοίγματα στη φαντασία, οι καταθλίψεις είναι καταστατικά χαρακτηριστικά των γυναικείων μορφών της Α., αν και ο ορίζοντας της ζωής τους δεν είναι ποτέ αδιαπέραστος. Πάνω σε έναν ρεαλιστικό ιστό, η συγγραφέας εμφυτεύει, με υπόγεια ειρωνεία αλλά και πολύ έντονο χιούμορ, τις συνειρμικές αναδρομές της στο χρόνο. Ζητώντας κοινούς τόπους συνάντησης και συνεννόησης, τα πρόσωπά της συνήθως ζουν τις εκδοχές της ίδιας κατά βάση ιστορίας, της μιας και μόνης μαθητείας στην ουσιαστική ζωή.
Αλέξης Ζήρας, ΛΕΞΙΚΟ ΝΕΟΕΛΛΗΝΙΚΗΣ ΛΟΓΟΤΕΧΝΙΑΣ, εκδόσεις Πατάκης, 2007
ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΤΙΣ ΚΡΙΤΙΚΕΣ ΓΙΑ ΤΑ ΜΥΘΙΣΤΟΡΗΜΑΤΑ: