Υπάρχουν μυθιστορήματα που δημιουργούν μέσα μας το αίσθημα της γαλήνης και της πληρότητας και καθώς τελειώνεις και κλείνεις το βιβλίο αναθυμάσαι για πολύ καιρό τους στοχασμούς του, τις ιδέες του, τις όμορφες εικόνες του. Τέτοιες στιγμές ψυχικής ευφορίας αφήνει το μυθιοστόρημα της Τατιάνας Αβέρωφ που κυκλοφόρησε πρόσφατα με τίτλο «Το Ξέφωτο»
Αμαλία Χατζηστεργίου, ΤΡΙΚΑΛΙΝΑ ΝΕΑ, 12 Σεπτεμβρίου 2000
«Το Ξέφωτο» της Τατιάνας Αβέρωφ είναι από τα βιβλία που μας παίρνουν τρυφερά απ’ το χέρι για να μας οδηγήσουν σ’ έναν τέτοιο χώρο «ανώτερο» από τον αληθινό. Η αφήγηση κυλάει απλά, τίμια, με συνθετική δύναμη και ρεόυσα γλώσσα [...] Το φόρτε όμως της Τατιάνας Αβέρωφ είναι η περιγραφή της ζωής του Μετσόβου. Μας κάνει να σκεφθούμε πόσες υπέροχες ώρες ανάγνωσης μας έχει χαρίσει το λογοτεχνικό είδος που αποκαλούμε κάπως υποτιμητικά σήμερα «ηθογραφία»
Μαρία Καραβία, ΤΟ ΒΗΜΑ, 21 Ιανουαρίου 2001
Η Τατιάνα Αβέρωφ καταφέρνει από το πρώτο της μυθιστόρημα να αναδείξει την ικανότητά της στην ηθοπλασία των προσώπων και στις λυρικές περιγραφές.
