... ένα μυθιστόρημα που φέρνει στο προσκήνιο την εφηβεία, χωρίς προκατασκευασμένες ιδέες, ή προκαταλήψεις. Χωρίς επίσης ίχνος νεολαγνείας ή διάθεσης εξωραϊσμού των σημερινών εφήβων.
...Γλώσσα κοφτή, σπαρταριστή, ασθματική, νεανική χωρίς υπερβολές, που καταφέρνει να είναι άμεση και καυστική, δίχως να εκπίπτει στον μιμητισμό ή σε μεγαλίστικες υπερβολές.
...Χωρίς διδακτισμούς και αχρείαστους συναισθηματισμούς, μας δίνει μια από τις πιο πειστικές εκδοχές της εφηβείας που έχουμε διαβάσει τα τελευταία χρόνια, ένα μυθιστόρημα με αφηγηματικό νεύρο και χυμούς ζωής.

...Στη γλώσσα επενδύει και η Αβέρωφ, καθώς επιχειρεί μια σε βάθος ενδοσκόπηση του ήρωα, στηριγμένη σε σύντομες, δηκτικές προτάσεις που χαρακτηρίζουν τον τρέχοντα νεανικό λόγο και οι οποίες αποκτώντας λογοτεχνική υπόσταση, προσδίδουν χροιά μοντερνισμού στο μυθιστόρημα.

... αποτυπώνει τη σκέψη και τη γλώσσα του εφήβου, όπως θα ‘θελε να την αποτύπωνε ο ίδιος αν είχε στα χέρια του τα κατάλληλα εργαλεία έκφρασης και γραφής.

... Η ενδοσκόπηση, η προσπάθεια για αυτογνωσία, η ψυχολογική ανάλυση και ο στοχασμός έχουν το σταθερό προβάδισμα έναντι της αναπαράστασης της εξωτερικής πραγματικότητας. Ακόμα και ο χρόνος διαθλάται, διασκορπίζεται, μέσα απ’ τη συνείδηση των προσώπων, αλλοιώνεται, χάνει τις διαστάσεις του και γίνεται ψυχολογικός, συνειρμικός, βιωματικός.

... μια περιπέτεια που τη διαβάζει με ενδιαφέρον ένας μεγάλος. Άλλωστε σ’ αυτούς κυρίως απευθύνεται αυτό το μυθιστόρημα που συνομιλεί καίρια με την επικαιρότητα.
... η γλώσσα του σε κερδίζει. Κοφτή, καίρια, με ωραίο χιούμορ, σε κάνει να ζηλεύεις την κοινότητα των 16χρονων που ονειρεύονται σαν παιδιά αλλά «τσεκουρώνουν» σαν μεγάλοι.

... Η Τατιάνα Αβέρωφ γράφει για την εφηβεία στα χρόνια του διαδικτύου με βαθύ σεβασμό και τρυφερότητα στην πορεία προς την ενηλικίωση, με γλώσσα τόσο φρέσκια και ζωντανή που κάνει τον αναγνώστη να υποψιάζεται ότι κάθε ομοιότητα με πραγματικά πρόσωπα και γεγονότα δεν είναι καθόλου συμπτωματική.